De afgelopen week kreeg ik te horen dat een persoon met wie ik contact had op Facebook eigenlijk niet is wie hij pretendeerde te zijn. Die man vertelde het mij zelf. De hele tijd had hij zichzelf een masker voorgehouden, had hij zichzelf als iemand anders voor gedaan. Hij kreeg wroeging, kon zo niet verder en biechtte alles op. Het moment dat ik dat hoorde, ging er van alles door me heen. Ik was zelfs ontgoocheld in en boos op mezelf, dat ik het niet door had.
Door die ontgoocheling en boosheid toe te laten, sijpelde het langzaam tot me door dat er toch wel signalen, kleine en grote, geweest waren dat er iets niet klopte. De energie van de man matchte niet met de foto en dat had ik al gevoeld maar weer naast me neergezet. Ik kreeg ook bevredigende antwoorden (van hem) op de vragen die ik had, dus ging ik er voor mezelf niet verder op in.
Geleidelijk kon de ontgoocheling zakken, ik kon het allemaal laten bezinken. Vrij snel kon ik er ook weer doorheen kijken. Het waren onpersoonlijke energieën die me even in hun macht hadden maar door ze helemaal toe te laten, kon ik zien wat ze me vertelden.
Dan was er nog de hele situatie en mijn keuze van hoe ik ermee omging. Ik kon die man laten vallen, boos zijn op zijn leugens, verwijten sturen. Maar dat voelde als een vlucht voor mezelf. Ik koos ervoor om zonder oordeel te kijken naar de beweegredenen van die man en dan werd het me geleidelijk aan duidelijk. Hij is niet blij met wie hij is en daardoor trok hij het masker aan van de man die hij in zijn hoofd zou willen zijn. Allerlei fantasieën werden erbij betrokken, allerlei verhalen die hij mooi vindt, verhalen over de man die hij zou willen zijn. Door zijn oprechtheid en eerlijkheid in het moment dat hij dat opbiechtte kon ik dat allemaal toelaten. Kon ik ook de oprechtheid en eerlijkheid bij mezelf zien. Alle oordelen die er bij mij waren, kon ik loslaten en die man een nieuwe kans geven om nu echt zichzelf te zijn.
Ondertussen wordt mij heel wat getoond maar ook voor hem komt er steeds meer duidelijkheid. Hij neemt stappen om zijn dromen waar te maken, om er nu wel voor te gaan, om eerlijk te zijn naar zichzelf toe en naar de mensen waarvan hij voelt dat ze hem een nieuwe kans geven.
Dit verhaal toont mij dat er nog heel wat mensen maskers dragen, maskers omdat het voor hen moeilijk is om zichzelf te tonen in de wereld omdat ze zoveel oordeel voelen en veroordeeld worden om wie ze zijn. Ze vinden het moeilijk en lastig om met zichzelf naar buiten te komen. Omdat ze niet het vertrouwen hebben in zichzelf en het zoeken in de buitenwereld. Ze vinden het ook daar niet en voelen de noodzaak om een masker op te zetten.
Nu is het voor mij heel duidelijk: dat masker geeft jou niet de voldoening die je zo graag wil. Dat masker geeft jou misschien een tijdje zelfvertrouwen (of althans het gevoel van) maar na een tijdje val je door de mand. Je voelt je niet begrepen omdat je niet verbonden bent. Het moment dat je dit doorhebt, kan je oprechter zijn naar je zelf toe. Zo kan je eerlijk zijn met jezelf en kan je stappen zetten om steeds meer jezelf te worden. Om zo dichter te komen bij wie je werkelijk bent.
Ben jij ook bereid om open en eerlijk te zijn met jezelf? Ook als het moeilijk is? Ben jij bereid om je twijfels, je angsten, je verdriet aan te kijken? Om zo te zien dat het onpersoonlijke energieën zijn die jij jezelf eigen hebt gemaakt omdat je bent gaan geloven dat ze bij jou horen. Als jij de intentie hebt om ernaar te kijken dan worden veel dingen duidelijk en stap per stap, kom je dan dichter bij jezelf. Kan je de sluiers die rondom jou hangen laten zakken?
Kies jij hier ook voor? Join the club :))
Ik wens je een week waarin je in alle eerlijkheid naar jezelf kan kijken. Liefdevol en zonder oordeel. Misschien kan dat jouw goede voornemen zijn voor deze week…
Warme knuf
Gudrun
Comments